In de ontwerp Provinciale ruimtelijke structuurvisie (PRS) en de daarbij behorende kaart is ter hoogte van Schalkwijk tot de grens met de gemeente Wijk bij Duurstede aan beide zijden van het Amsterdam-Rijnkanaal een windenergielocatie t. b. v. hoge windturbines opgenomen. Voor realisering geldt de voorwaarde dat er bij het gemeentebestuur draagvlak moet zijn. In hun concept-nota van beantwoording (28 augustus 2012) naar aanleiding van ingebrachte zienswijzen hebben gedeputeerde staten (GS) voorgesteld de locatie te verkleinen en in overeenstemming te brengen met de Structuurvisie Eiland van Schalkwijk (raad 22 december 2011).
Echter, tevens hebben GS voorgesteld de voorwaarde van draagvlak te vervangen door de volgende tekst: ‘Voor alle locaties geldt, dat wij de voorkeur hebben voor realisatie met draagvlak bij het gemeentebestuur. De reden voor deze wijziging is dat volgens GS inmiddels gebleken is dat eis van gemeentelijk draagvlak in strijd is met de Elektriciteitswet (artikel 9e).
Naar aanleiding van de concept-nota van beantwoording van GS is namens B&W tijdens een hoorzitting over de PRS (1 oktober 2012) voorgesteld de volgende tekst in de PRS op te nemen, die aansluit bij de Structuurvisie Eiland van Schalkwijk: ”Langs het Amsterdam-Rijnkanaal, ter hoogte van de Goyerbrug kunnen windmolens worden geplaatst. Dit ondersteunt de ambitie om met het eiland een duurzame bijdrage te leveren aan de energieconsumptie in Houten en omgeving, maar is wel afhankelijk van de besluitvorming, realisatie en evaluatie van de windmolens op de locatie aan de Veerwagenweg. Bij bestudering van de Elektriciteitswet en de daarbij behorende de toelichting blijkt dat deze wet meer juridische betekenis heeft voor het realiseren van windturbines dan de PRS. Artikel 9e van de Elektriciteitswet komt neer op het volgende (in eigen woorden geformuleerd): Als een producent windturbines wil oprichten en een bestemmingsplan staat dat niet toe, kan hij de gemeenteraad verzoeken het bestemmingsplan daarvoor te wijzigen. Als de raad weigert het bestemmingsplan te wijzigen, kan de producent zich tot PS wenden. PS zijn dan in beginsel verplicht een inpassingplan vast te stellen. Een inpassingsplan is hetzelfde als een bestemmingsplan. Als het inpassingplan rechtskracht heeft verworven bestaat er geen weigeringsgrond voor een omgevingsvergunning voor bouwen meer op grond van een bestemmingsplan. Mochten PS overigens tot de conclusie komen dat de gronden waarvoor de gemeenteraad een verzoek tot wijziging van het bestemmingsplan heeft afgewezen niet geschikt zijn voor de toepassing van windenergie, dan zijn PS verplicht om een alternatieve locatie te zoeken en daarvoor een inpassingsplan vast te stellen.
De verplichting van PS geldt niet als voldaan is aan de minimum realisatienorm die bij AMvB wordt vastgesteld (art. 9e, vijfde en zesde lid Elektriciteitswet). Een minimum realisatienorm is echter nog niet vastgesteld.
Zoals vermeld heeft de Elektriciteitswet in dit opzicht meer juridische betekenis dan de provinciale PRS. Als een energieproducent zich tot de raad wendt voor de locatie Goyerbrug vóórdat de locatie Veerwagenweg is geëvalueerd, dan valt aan te nemen dat de raad het bestemmingsplan niet wil wijzigen, omdat de raad medewerking op dat moment prematuur vindt.
wendt, is het beter dat de locatie Goyerbrug niet in de PRS staat. Staat de locatie wel in de PRS, dan zullen PS weinig aanknopingspunten hebben om te oordelen dat de locatie niet geschikt is.