donderdag, 16 juli 2015 22:58

Anton Vernooij 50 jaar priester

Anton Vernooij 50 jaar priester Anton Vernooij 50 jaar priester Omroep Houten
Op 18 juli 2015 is het precies 50 jaar geleden dat Anton Vernooij (74) priester is gewijd. Op 19 juli gaat hij om 9.30 uur voor in de eucharistieviering in de RK kerk van Werkhoven.

In dezelfde kerk waar hij dan 50 jaar en 1 dag geleden tot priester is gewijd. Vernooij, geboren in ’t Goy en opgegroeid in Werkhoven, gaat bijna wekelijks voor in de mis van één van de kerken van de parochie PJ23 in het Kromme Rijn gebied. In een interview blikt hij terug.

Na zijn priesterwijding ging Anton Vernooij muziek studeren in Rome. Terug in Nederland werd hij docent aan het instituut voor kerkmuziek in Utrecht. Dat deed hij tot 1998. Daarna werd hij bijzonder hoogleraar liturgische muziek aan de Universiteit Tilburg.

Vernooij is inmiddels een landelijke autoriteit op gebied van liturgische muziek. Zijn naam staat voor in de liedbundel 'Gezangen voor Liturgie'  die nog steeds in de katholieke kerk gebruikt wordt, als voorzitter van de commissie die de twee edities van de bundel heeft samengesteld. Hij heeft talloze artikelen gepubliceerd en enkele boeken geschreven. Dat doet hij nog steeds. Vorige week gaf hij nog een lezing en deze week produceerde hij zijn zoveelste wetenschappelijk artikel.   

Een lied wordt volgens Vernooij vaak niet gekozen omdat de tekst zo passend is, maar omdat we de melodie zo mooi vinden. “Melodieën zijn dierbaar. Die zingen we graag en die willen we bewaren. Ook al is de tekst soms een beetje oubollig. Maar die horen we niet meer, we zingen alleen maar de melodie.” Als voorbeeld geeft hij Stille Nacht. “Een wiegeliedje. Een klein liedje wat natuurlijk volgens de liturgische regels helemaal niet past. Maar Stille Nacht is natuurlijk hét kerstlied.” 

Nu hij al 10 jaar met emeritaat is heeft hij tussen het studeren en schrijven door op maandag- en vrijdagavond en op zondagochtend een moment van ontspanning. Dan gaat hij voor in de heilige mis bij de Fraters van Utrecht en in één van de kerken van de parochie PJ23 of in Harmelen. Naar de fraters gaat hij te voet. Met hen heeft hij een speciale band omdat hij ze al jaren kent. Van deze uitstapjes geniet hij. Hij wordt allerhartelijkst ontvangen omdat ze blij zijn dat er in deze tijd nog een priester is. “Dat voorgaan in de parochies, met name in parochie paus Johannes de 23e,  is voor mij een ontspanning, wat ik ook graag doe.... Ik voel mij meer musicus dan pastor, maar het pastorale werk dat zich beperkt tot zondagmorgen in de kerk doe ik er van harte en graag bij. Ik zou het niet meer kunnen missen.”