Mijn moeder kwam 'gelukkig' met een hele nuchtere oplossing: zoek een bijbaan! Helaas valt het vinden van een baantje op je veertiende niet mee... Een vriend van mij, die ook in Houten woont, bezorgde destijds eieren voor een bedrijf. Hij kreeg ze thuisbezorgd en ging dan de hele straat af met een bolderkar om ze te verkopen. Dat leek mij ook wel wat!

Ik vroeg alle informatie aan hem, inclusief het telefoonnummer, en stijf van de zenuwen belde ik het bedrijfje op. Al zittend aan het bureau van mijn moeder hoorde ik de telefoon overgaan tot een zware stem opnam: 'hallo?' Met gemixte gevoelens antwoordde ik, waar ik aan de ene kant blij was dat iemand opnam, besefte ik maar al te goed dat het nu echt begon te worden. De man zou mij terugbellen met verdere informatie, dat vond ik prima.
De volgende dag werd ik gebeld met slecht nieuws: ze wilden mij niet aannemen. Ik baalde als een stekker. Ik wilde zo graag een baan dat ik begon te solliciteren naar een krantenwijkje, maar die is nooit tot stand gekomen.

Gelukkig vond de moeder van de vriend het heel zielig voor mij en gaf zij mij het telefoonnummer en adres van een nieuwe eierboer, in 't Goy. Met hernieuwde energie begon ik weer te bellen en deze keer was het raak! Ik mocht eindelijk eieren gaan bezorgen.
Om eerlijk te zijn: in het begin had ik geen idee waar ik mee bezig was. Gelukkig heb ik een moeder voor dat soort zaken! Via haar werk hielp iemand mij aan een mooi Excelbestand en ik belde met briefjes aan bij mijn hele straat! Het succes was overdonderend, wel negentig eieren in de week! Meer dan een verdubbeling van mijn zakgeld destijds. Ik heb het toen een hele tijd klein gehouden, niet omdat ik ambitie miste, maar meer omdat ik zo wel prima vond, ik was er elke donderdag een uurtje/half uurtje mee bezig en ik had het prima naar mijn zin zo.

De echte business begon pas in mei dit jaar, toen ik begon te adverteren op Facebook. Voor ik naar sport ging, zette ik snel een advertentie online met de filosofie: niet geschoten, altijd mis. Ik bleek die dag behoorlijk raak te schieten. Het aantal klanten verviervoudigde met gemak. Het eerste wat ik deed was de advertentie offline halen en even diep inademen. De ene bezorgdag voldeed niet meer, dus dat werden er twee. Mijn bedrijfje begon echt te groeien. Toen had ik ook nog geen naam, ik stond slechts bekend als 'de eierjongen', en mijn klasgenootjes lachten mij onbewust toch wel een beetje uit.

Nu ben ik bezig alle mogelijkheden ten aanzien van mijn bedrijfje te verkennen en zo veel mogelijk klanten te werven. Inmiddels heb ik al twee bezorgjongens en een bezorgster die in de startblokken staat! Ik heb via mijn moeders werk een sympathiserende vormgeefster ontmoet die een logo voor mij heeft ontworpen. Zo heb ik kerstkaarten en stickers laten drukken om van mijn bijbaantje een echt bedrijfje te maken! Op Instagram en Facebook heb ik inmiddels zelf bedrijfspagina's gecreëerd! Op de Kamer van Koophandel jonge startersdag heb ik verder veel inspiratie opgedaan om mijn bedrijfje nóg groter te maken!
En mijn sceptische klasgenootjes? Wie het laatst lacht, lacht het best...

De website van Pieter is  http://www.eierenvanpieter.nl

b