Wegens succes is hun debuutvoorstelling Eeuwig Vlees dit najaar weer te zien in theaters door het hele land.

Lisa Loeb (27) en Janneke Rinzema (28) wonnen in 2014 de Publieksprijs op het Amsterdams Kleinkunst Festival. Sindsdien gaat hun carrière haast nog harder dan hun beats en grappen. Zo speelden ze festivals als Zwarte Cross en Lowlands plat en schreven ze liedjes voor het programma van Giel Beelen op 3FM. Hun nummer #Imalive werd zelfs genomineerd voor de Annie M.G. Schmidtprijs. Bovendien werd Matroesjka’s debuutvoorstelling Eeuwig Vlees enthousiast ontvangen door publiek en pers. Wegens succes is de voorstelling nu tot en met december 2016 verlengd.

Vreemde eenden

Lisa en Janneke ontmoetten elkaar op het Conservatorium van Amsterdam, waar ze allebei cum laude afstudeerden als jazz zangeres. Janneke: ‘Het was een leuke tijd, maar we waren wel de twee vreemde eenden in de bijt.’ Lisa: ‘We waren veel te eigenwijs om braaf jazzliedjes te zingen. Daar vonden we elkaar ook in, naast onze voorliefde voor Turkse pizza’s natuurlijk. In ons laatste jaar besloten we cabaret te gaan maken. Daar waren de docenten niet bepaald blij mee. Maar wij moesten zó hard lachen om onze eigen flauwe grappen, dat ze ons niet meer tegen konden houden. Matroesjka was geboren.’

Technocabaret

Matroesjka maakt cabaret dat echt ergens over gaat. Denk aan ongemakkelijke onderwerpen als de bio-industrie, de vluchtelingenstroom en de angst voor terreur. Kortom: alles wat in deze tijd om keuzes vraagt.
Lisa: ‘Onze voorstellingen gaan over de actualiteit en over de wereld om ons heen. Daarom bedachten we een nieuw genre: technocabaret. Een mix van rauwe humor - vaak op het randje - met dikke, sappige technobeats. We zijn eigenlijk een combinatie van De Vliegende Panters en De Jeugd Van Tegenwoordig. Maar dan met borsten.’

Een afgedankte opblaaspop

Janneke: ‘We halen inspiratie uit álles: opvallende nieuwsberichten, mensen die we op straat tegenkomen, maar vooral ook uit onze eigen gestoorde breinen. In alle personages die we spelen zit wel een stukje van onszelf, hoe absurd ze ook zijn. Zo vertelde Lisa mij een keer dat ze heel goed een opblaaspop na kan doen. Tja, daar moesten we natuurlijk iets mee.’
Lisa: ‘Zo is ons personage Cindy ontstaan, een opblaaspop die wordt afgedankt voor een technologisch hoogstaande seksrobot. Het is ons meest romantische personage geworden. We hebben een hartverscheurende ballad aan haar opgedragen.’
Janneke: ‘Wij proberen alle onderwerpen in onze voorstelling vanuit onverwacht perspectief te belichten. Daar zit voor ons de humor en de ontroering.’

Bang vlees

Lisa: ‘We maken geëngageerd cabaret, maar zonder opgeheven vingertje. Dat vinden we totaal niet interessant. We willen het publiek prikkelen en aanzetten tot nadenken. Onze personages worstelen allemaal met het leven, elk op hun eigen manier. Juist in de uitvergroting zit de herkenbaarheid, en daarmee de ontroering.’
Janneke: ‘Ik speel bijvoorbeeld Harry, een hulpeloze bejaarde die zijn verzorgster alles vertelt over zijn voorliefde voor de bio-industrie. Hij houdt van kiloknallers, van bang vlees, want ‘daar proef je tenminste de angst nog in’. Zo voelt hij toch nog dat hij bovenaan de voedselketen staat. Dat soort bizarre logica, daar kunnen we geen genoeg van krijgen.’

De toekomst

Dat het goed gaat met de dames, moge duidelijk zijn. Waar staat Matroesjka over vijf jaar?
Lisa: ‘In de grote zalen door het land, maar ook nog steeds op festivals als Lowlands en Zwarte Cross. Maar een clubtour met een band zou ook fantastisch zijn. We zijn nu druk bezig met het maken van een cd, zodat mensen onze liedjes ook buiten het theater kunnen beluisteren.'
Janneke: ‘Voorlopig gaan we door met wat we het liefste doen: onze eigen voorstellingen maken en deze door het hele land spelen. Dus kom vooral kijken, dan zullen wij je een staaltje technocabaret laten zien waar je u tegen zegt.’